Eentje om het af te leren...

Hey all!

Long time no read, hè?

Vandaag kom ik, Maud, met een ander soort blog dan die jullie van ons gewend zijn. Grab a tissue, you might need it. Tenminste, ik wel.

Voor degene die het misschien wel, misschien niet al gehoord hebben: ik ga mijn vleugels uitslaan. Cliché, maar wel waar. De afgelopen zes maanden heb ik mijn afstudeeropdracht mogen doen in hartje Rotterdam en dit is me goed bevallen. Niet alleen mij, maar ook de opdrachtgever waarvoor ik werkzaam was, want they offered me a job! Iets waar ik, zeker in de tijd waarin we nu zitten, van mezelf geen ‘nee’ tegen mocht zeggen.

Vreemd wel, dat op zo’n moment je eerste gedachte hier, naar FashionStash toegaat. ‘Kan ik dat nog wel combineren?’ en if so, ‘hoe ga ik dat in vredesnaam doen?’, ‘kan ik alle balletjes hooghouden?’ Starten met een fulltimebaan in hartje Rotterdam, maar je thuishaven waar je, met name in het weekend, zo vreselijk graag tijd doorbracht, achterlaten? Mijn baas, die ik nooit baas hoef te noemen, alleen laten? Nooit was dat een mogelijkheid die voor mij bestond. Geloof me als ik zeg dat ik er niet van geslapen heb.

Voor degene die de memo missen: mijn tijd bij FashionStash zit er helaas op. Betekent dit dat ik mij nooit meer zal bemoeien met Sem en wat ze met FashionStash doet? Haha, dat hoopt ze misschien, maar in die zin zal Sem nooit van mij af zijn, op papier daarentegen, wel.

We weten allemaal dat Sem mij niet nodig heeft, want laten we eerlijk zijn: kennen we iemand die meer boss babe-vibes overbrengt dan die van Smolenaers? Nah, dat dacht ik al.

Aanstaande zaterdag, 30 mei om precies te zijn, zal mijn laatste werkdagje worden in de winkel. Ik zeg bewust werkdag, want you bet dat ik vaak langs ga komen. Ik wil jullie bedanken voor de fantastische tijd die ik, mede dankzij jullie, bij FashionStash heb gehad. Ik zou het leuk vinden om veel van jullie nog één laatste keer te mogen helpen in de winkel. Zie ik jullie zaterdag?

DIKKE VETTE